Weerzien

Hallo allemaal,

Een weerzien kan teleurstellend zijn. Vooral als de verwachtingen hoger waren dan de realiteit. Paula is een vrouw met suikerziekte en ze kwam in de kliniek met een groot abces, een grote pussende onderhuidse ontsteking op haar heup. Zomaar uit het niets gekomen. Na de eerste algemene behandeling wilde de ontsteking niet genezen en begonnen we met de tuberculose behandeling. Ze ging er beter uit zien, de koorts ging weg en dus leken we op de goede weg te zijn. Na een paar weken opname ging ze naar huis. Ze was een aardige vrouw en had een prettige familie en ik zo hoopte voor haar en haar familie dat ze volledig ging genezen. Een week voor haar afspraak zag ik haar in de morgen in de wachtruimte liggen. De infectie op haar heup was zo goed als genezen maar ze had sinds een paar dagen een nieuwe en pijnlijke ontsteking op haar bil. Helaas, een minder positief weerzien dan verwacht. Ze bleef een paar dagen en de pijn werd dragelijker nadat de ontsteking open ging. En gelukkig verloren zij en haar familie niet het vertrouwen in de tuberculose behandeling en snapten zij dat er een goede reden is dat deze behandeling 6 maanden duurt. Hopelijk is het volgende weerzien beter!

Een weerzien kan zo leuk zijn. Vooral als het na een intensieve periode is. Djina is een vrouw die ik ken nadat we haar in 2017 begeleidden bij de geboorte van een tweeling die al in de buik waren overleden. In maart 2019 beviel ze van een gezonde dochter en afgelopen januari bleek ze weer zwanger te zijn. De zwangerschap verliep goed tot aan juni. Haar bloeddruk werd hoog en bleef hoog ondanks medicijnen. Een groot risico voor moeder en baby. We besloten om voorzichtig te proberen de bevalling in te leiden. De baby werd geboren en was ten gevolge van het bloeddruk probleem van zijn moeder erg klein. Hij was mini, 1240 gram, maar na een wat moeilijke start ging het goed met hem. Hij nam de borst en had geen longproblemen. Voor hem was het gevaar voorbij. Moeder bleef nog een tijd een hoge bloeddruk houden maar gelukkig zonder grote problemen voor haar. Ze kwam trouw op haar afspraken, de medicijnen konden na een tijdje worden gestopt en haar bloeddruk bleef goed. Eind september kwam ze weer voor controle en deze keer had ze de baby bij zich. Inmiddels drie maanden oud en hij had de schade ruim ingehaald! Niet meer mini! Maxi! Zo mooi om hem en Djina te zien, wetende wat een zorgelijke tijd het was rondom zijn geboorte.

Hartelijke groet,
Jacqueline