Afdeling Nazorg

Hallo allemaal,

Elke dinsdag- en woensdagmiddag doen we operaties en op donderdagmiddag doen we kleine, poliklinische operaties. Anna, Lineda en Edline opereren, ik ben er voor de anesthesie. De grote operaties zijn met name liesbreuken, besnijdenissen en hydrocels/water in het scrotum. De poliklinische operaties zijn vooral cysten en lipomen/vetbulten met ernaast een variatie aan kleine ingrepen. De nazorg voor de operatie patiënten is voor degene die dienst heeft en vraagt soms om nogal wat geduld en herhaling herhaling herhaling herhaling herhaling van instructies. Een aantal voorbeelden:

Meneer Jean, 60+, heeft na ruim 20 jaar eindelijk besloten om zijn liesbreuk te laten opereren. En het valt hem reuze mee; hij voelt niets! Ik leg hem uit dat net na de operatie de ruggeprik nog steeds de pijn weg houdt maar dat, als hij zijn benen weer kan bewegen, hij wel zijn wond zal voelen. Meneer Jean wuift de waarschuwing weg en is helemaal tevreden; hier kan men geopereerd worden zonder pijn! Na ongeveer 30 minuten word ik geroepen door zijn familie, meneer Jean heeft mij dringend nodig. Ik vind hem steunend en kreunend op bed. “Het is helemaal mis, nu doet mijn lies zeer! Het brandt!” zegt hij. Weer leg ik hem uit dat dat komt omdat de ruggeprik is uitgewerkt, hij heeft pijnstillers om in te nemen, maar meneer Jean is er helemaal klaar mee. “Twintig jaar had ik die bult en nooit deed hij zeer! En nu?! En nu!? Nu hij weggehaald is heb ik er last van! Ik had hem mooi moeten laten zitten!”. Na herhaling herhaling herhaling herhaling van uitleg en een extra pijnstiller kalmeert hij en gelukkig steunt de familie mij in de uitleg. Na een tijdje loopt meneer Jean op maar hij voelt zich nog steeds een beetje genomen. Niemand had gezegd dat het zeer zou doen!

De familie van meneer Pierre vraagt of broer op zijn zij mag draaien. Ja, zoals uitgelegd, zodra hij goed kan bewegen mag hij draaien, zitten, lopen. Na een tijdje komt de familie van meneer Pierre weer; broer ligt nu op zijn linkerzij, mag broer op zijn rechterzij draaien? JA!! 

De familie van de patiënt is regelmatig een probleem op zich. Stel je voor, je vader is geopereerd, je bent bij hem en de verpleegkundige komt langs voor de controle. Als familie zet je de verpleegkundige toch ook onder druk om medicijnen te krijgen voor je rugpijn? Wij krijgen dit regelmatig. ‘Miss, ik heb al een tijdje jeuk en een zere kies, kun je mij hiervoor geen medicijnen cadeau geven?’ Mijn favoriete reactie is om te beginnen met “Geen probleem!” (hun gezicht zegt ‘Kassa! Succes!’) en om dan verder te gaan met “Morgen is er weer kliniek dus dan helpen we je graag!” (hun gezicht zegt ‘Verdorie, mislukt….’). En we zijn helemaal niet verbaasd als dit gesprek zich met een familielid van de volgende patiënt herhaald. Je weet maar nooit of jij een ander antwoord van de miss krijgt!

Patrick, 20+, is geopereerd aan een hydrocel. Voor en tijdens de operatie is hij al een beetje ‘fragiel’ en na de operatie heeft hij ook wat extra aandacht nodig. Terwijl ik bij een andere patiënt ben, roept hij mij. Met een zorgelijk gezicht zegt hij dat hij twee winden heeft gelaten. Ik vraag hem of dat de eerste keer in zijn leven is. Nee, hij liet wel vaker winden. Nou, was mijn advies, dan moeten we er maar geen drama van maken. Na een tijdje loopt hij op en komt naar mij toe; het hechtdraad doet hem zeer. Ik kijk naar de wond, trek een bedenkelijk gezicht; tja, dan moet dat hechtdraad er maar uit. Patrick overweegt het even maar besluit dat het misschien toch beter is dat het blijft zitten. Goed plan, Patrick.

Hartelijke groeten,

Jacqueline